SÓS
Fomos ficando sós
o Mar o barco e mais nós
o Mar o barco e mais nós
Roubáronnos o Sol
O paquebote esmaltado
que cosía con liñas de fume
áxiles cadros sen marco
Roubáronnos o vento
Aquel veleiro que se evadiu
pola corda frouxa do horizonte
Este océano desatracou das costas
e os ventos da Roseta
orientáronse ao esquenzo
As nosas soidades
veñen de tan lonxe
como as horas do reloxo
Pero tamén sabemos a manobra
dos navíos que fondean
a sotavento dunha singradura
No cuadrante estantío das estrelas
ficou parada esta hora:
O cadavre do Mar
fixo do barco un cadaleito
Fume de pipa Saudade
Noite Silenzo Frío
E ficamos nós sós
sen o Mar e sen o barco
nós.
ficou parada esta hora:
O cadavre do Mar
fixo do barco un cadaleito
Fume de pipa Saudade
Noite Silenzo Frío
E ficamos nós sós
sen o Mar e sen o barco
nós.
Poseidón estaba ese día bastante cabreado.
ResponderEliminarImpresionantes fotografías, la seriación de las olas, el color, magníficas!
ResponderEliminarEspectacular!!!
ResponderEliminarBonitas todas, todas!!
ResponderEliminarTodos los lunes me sorprende, parece que ya se respira el olor a sal
ResponderEliminarOvidio, no se si sabías que Manoel Antonio es uno de mis poetas favoritos, y que de Catro a Catro es uno de mis libros de cabecera. Me lo llevo a todos mis "retiros", ... ¡qué grande amigo!
ResponderEliminar