Si el viernes pasado os
mostraba las Fragas do Eume como uno de mis paraísos soñados, esos que
propician el reencuentro con uno mismo y la unión intensa con la
naturaleza, el de hoy es otro de mis paisajes "de cabecera". La costa y
la playa de Punta Penencia es subyugante, poderosa, imponente,
cautivadora, de una fuerza y una grandeza difíciles de describir, espero
que la selección de imágenes os transmitan esta intensidad, las
palabras se me quedan cortas, así que lo mejor es acudir a los clásicos,
los maestros de la palabra como Manuel Antonio, el poeta del mar. Él
expresa como nadie las sensaciones y vivencias en torno al mar en De catro a catro, éste es mi preferido:
SÓS
Fomos ficando sós
o Mar o barco e mais nós
o Mar o barco e mais nós
Roubáronnos o Sol
O paquebote esmaltado
que cosía con liñas de fume
áxiles cadros sen marco
Roubáronnos o vento
Aquel veleiro que se evadiu
pola corda frouxa do horizonte
Este océano desatracou das costas
e os ventos da Roseta
orientáronse ao esquenzo
As nosas soidades
veñen de tan lonxe
como as horas do reloxo
Pero tamén sabemos a manobra
dos navíos que fondean
a sotavento dunha singradura
No cuadrante estantío das estrelas
ficou parada esta hora:
O cadavre do Mar
fixo do barco un cadaleito
Fume de pipa Saudade
Noite Silenzo Frío
E ficamos nós sós
sen o Mar e sen o barco
nós.
ficou parada esta hora:
O cadavre do Mar
fixo do barco un cadaleito
Fume de pipa Saudade
Noite Silenzo Frío
E ficamos nós sós
sen o Mar e sen o barco
nós.







Poseidón estaba ese día bastante cabreado.
ResponderEliminarImpresionantes fotografías, la seriación de las olas, el color, magníficas!
ResponderEliminarEspectacular!!!
ResponderEliminarBonitas todas, todas!!
ResponderEliminarTodos los lunes me sorprende, parece que ya se respira el olor a sal
ResponderEliminarOvidio, no se si sabías que Manoel Antonio es uno de mis poetas favoritos, y que de Catro a Catro es uno de mis libros de cabecera. Me lo llevo a todos mis "retiros", ... ¡qué grande amigo!
ResponderEliminar