domingo, 19 de marzo de 2017

Lienzos, luces e instantes

Es muy amplio el catálogo de ‘cosas’ esenciales ante las que mostramos a diario una indiferencia insultante, fruto de la tendencia de los humanos a creernos el centro y la medida de todo. A menudo pasamos de largo ante la dimensión de las cosas, su olor, y acabaremos por nombrarlas solo de memoria...
Confundimos lo urgente con lo importante y nos perdemos la majestuosa roca horadada, el tronco milenario testigo de mil abrazos, el sosiego de las aguas en calma surcadas por tallos esculpidos por el viento y la edad... las caricias de sal y espuma, la voluptuosidad dunar, las luces y las sombras que perfilan cada instante, su geometría... y su poesía.
Afirmaba John Berger que las fotografías sirven para recordarnos lo que olvidamos, y que cada uno de nosotros olvida cosas diferentes... así que ante el peligro de desmemoria galopante no os inquitéis, me puse manos a la obra y aquí va mi humilde aportación.








7 comentarios:

  1. La linea puede contornarse y después ser recta, puede ser infinita y corta, puede vivir en tu ojo y llegar a plasmarse sobre los espacios inconcretos... abrazo maestro!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Tanta poesía brotando de tus manos que es un honor si mis líneas, sueños, luces y sombras te emocionan amigo, ABRAZO!

      Eliminar
  2. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
  3. Poesía en imágenes... cada una de ellas es una pequeña joyita Ovidio, una auténtica maravilla.

    Lou

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Muchas gracias Lourdes, muy grande lo que dices, feliz si te han emocionado, abrazo grande

      Eliminar
  4. Como me gusta todo o que fas, Ovidio. Es un mestre de altura

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Xa sabía que me queres ben :) Honrado por ese agarimo, sabes que recíproco, e feliz de que che conten o que ti sabes ver, bicazo e aperta

      Eliminar